Biljna ishrana i dodaci ishrani

Način primene: Biljna ishrana obuhvata voće, povrće i mahunarke, žitarice, orašaste plodove i semenje. Biljna ishrana treba da se jede sirova (presna), osim u slučajevima blažih oboljenja kada je jedan obrok (poželjno ručak) moguće kombinovati sirovo i skuvano/pečeno. Kuvanje i pečenje se u ovim slučajevima obavlja na nižim temperaturama, koriste se adekvatna posuda i biljna ulja. Razmak između obroka mora biti najmanje pet sati kako bi organizam kvalitetno svario hranu i odmorio se do narednog obroka.Između obrokapoželjno jepitivode, čajeve, biljne formule, stim da ne treba piti neposredno pre obroka ili sat vremena nakon obroka jer se na taj način razređuju želudačni sokovi potrebni za varenje.

Napomena: Kod svih obolenja biljna ishrana se konzumira u početku, 5 do 10 dana, nakon čega se započinje post na ceđenim sokovima u trajanju koji se utvrdi (ponekad je poželjno da post traje do kraja programa). Nakon posta na ceđenim sokovima, ponovo se prelazi na konzumiranje biljne ishrane.

Dodaci ishrani su:

– Ceđeni sokovi (konzumira se najmanje jedna čaša ceđenog soka od voća, povrća ili mladih trava žitarica 15 minuta pre obroka).

– Biljna ishrana (voće, povrće i mahunarke, žitarice, orašasti plodovi i semenje) je najbolja i najzdravija ishrana za čoveka, jer sadrži sve neophodne hranljive sastojke i bio-hemijske elemente neophodne za brojne funkcije organizma tokom različitih perioda života. Proteini, aminokiseline, minerali, vitamini, ugljeni hidrati, masti, vlakna, enzimi, antioksidansi, fitohemikalije…, koje sadrži biljna ishrana u prirodnoj i uravnoteženoj formi, čine je superiornom u odnosu na ishranu životinjskog porekla i onu koja je veštački proizvedena. To ne treba da čudi jer su biljke jedini proizvođači hrane na planeti Zemlji. Jedino biljke mogu da upijaju hranljive i lekovite sastojke iz zemlje, da koriste sunčevu svetlost u procesu fotosinteze, i da na taj način proizvode hranu potrebnu čoveku. Nedostatak hranljivih sastojaka i bio-hemijskih supstanci u krajnjem dovodi čovekov organizam u stanje bolesti, ali se može manifestovati i na druge načine, kao što su nedostatak energije, umor, loše raspoloženje, slab san, različite vrste neobjašnjivih bolova, promene na koži, kosi, noktima, infekcije, problemi sa probavom, lošim varenjem, kiselinom…

Organizam koji u sebi, na primer, nema antioksidante, ne može da se bori protiv toksina, slobodnih radikala i bolesti, ili organizam koji je u deficitu sa vitaminima ili mineralima ne može adekvatno da obavlja brojne svakodnevne funkcije, jača imunitet, stvara potrebne hormone, ili organizam kojem nedostaju vlakna ne može kvalitetno da aktivira rad debelog creva kako bi se otarasio fekalnih materija koje se nakupljaju u tom organu, ili organizam kojem nedostaju enzimi i fitohemikalije (reč „fito“ znači biljka) ne može kvalitetno da stimuliše rad krvotoka i najvažnijih organa u telu i pokreće složene mehanizme u telu. Biljna ishrana i prirodni dodaci ishrani su odgovor na ove i brojne druge probleme sa kojima se čovek suočava. Naučna istraživanja potvrđuju da je nezdrava ishrana pojedinačno vodeći uzrok većine bolesti u svetu, isto kao što istraživanja potvrđuju da ljudi koji jedu biljnu ishranu žive duže, manje obolevaju, nemaju problema sa gojaznošću, visokim krvnim pritiskom, povišenim holesterolom, varenjem, probavom…

Ishrana životinjskog porekla i veštački proizvedena ishrana (sve vrste mesa i prerađevina od mesa, mleko i mlečni proizvodi, slatkiši, konzervirana i druga veštačka i industrijski obrađena hrana), osim što su siromašne hranljivim sastojcima ili sadrže određene sastojke u neuravnoteženim količinama, pune su masti, rafinisanim šećerom i solju, pesticidima, virusima, mikroorganizmima, konzervansima, bojama, veštačkim ukusima, mirisima, zaslađivačima i brojnim drugim toksičnim supstancama…. I biljna ishrana može da sadrži određene otrove ako nije organski proizvedena, ali je i u tom slučaju kvalitetnija od ishrane životinjskog porekla.