Organi za varenje i njihove osobine

Nakon što je hrana obrađena u želudcu i potisnuta u tanko crevo, proces varenja nastavljaju dva nova organa.

Gušterača (pankreas) luči sokove zvane enzimi, koji izazivaju hemijske reakcije za razlaganje masti, ugljenih hidrata i proteina sadržanih u hrani. Ćelije gušterače proivode probavne enzime koji se luče u tanko crevo.

Jetra luči probavni sok zvani žuč, koja rastvara masti da bi se mogle upiti u telo. Preostali otpad potom prelazi u debelo crevo.

Jetra ima sićušne hemijske pofone tzv. lobule, u kojima se nalaze ćelije zvane hepatociti. Na hepatocite otpada 80% sastava jetre i oni obrađuju krv koja protiče kroz njih. Neke delove krvi sačuvaće zalihu, druge će prečistiti, a treće poput krvnog šećera (glukoze), izlučiće u krvotok kad je to telu potrebno.

Žuč nastala u jetri sprovodi se žučnim kanalima do tankog creva, gde učestvuje u varenju masti.

Debelo crevo povezano je na jednoj strani s tankim crevom, a na drugoj sa čmarom.

U slezini se čuva zaliha belih krvnih zrnaca za borbu protiv infekcija. Ona i uništava stara crvena krvna zrnca i prerađuje krv.

Slepo crevo je zatvorena cev koja se pruža od zaobljenog cekuma na unutrašnjem kraju debelog creva. Dugo je u proseku 10cm i može biti ravno ili uvijeno.

Nesvarena hrana i voda prelaze u debelo crevo kroz jednosmerni zalisak. U debelom crevu se iz hrane ukljanja voda, tako da ostaju samo čvrste materije. One putuju do pravog creva (rektuma) gde se prikupljaju dok ne dodje vreme da se izbace kroz čmar.